‘Hmm, lapjes… Even proberen!’

Als (zelfverklaarde, op sommige vlakken dan toch) perfectionist ben ik op enkele dingen toch niet zo trots. De stapel quilts waar ik ooit aan begonnen ben en die ik graag af wil maken durf ik hier nooit te laten zien… Allemaal mooie quilts, met al even mooie stofjes die met zorg zijn uitgekozen en waar met plezier aan gewerkt werd, maar soms is er gewoon iets dat er bovenuit springt. Iets waar je ineens zoveel quiltzin van krijgt, dat alle rest moet wijken. En dan blijft de rest weer voor even of langer in de kast liggen.

“Even proberen…” zeg ik dan wanneer ik halverwege een quilt een Goed Idee heb. “Even één blokje maken, om te zien hoe het wordt, en dan eerst afmaken waar ik aan bezig ben.” Na dat ene blokje weet ik weer waarom ik met nieuwjaar nooit goede voornemens maak, want dat blokje vraagt direct om een broertje. En nog één. En dan ben ik vertrokken, want alleen zijn die blokjes best leuk, maar hoe zouden ze er samen uitzien? Dan blijft de vorige quilt weer even op de ‘reservebank’… Ik vermoed dat ik hier niet alleen in ben en hoop zelfs stiekem een beetje (veel) dat jullie hier mij nu massaal in gaan bijtreden? 🙂

Met mijn Switch! ging het niet anders: een ideetje uitwerken met een restje stof en het eerste blokje was al snel geboren. Dan een tweede, twee blokjes werden er al snel vijfentwintig, vijftig, honderd,… Een heel karwei, dat wel, maar o zo leuk!  Ondertussen was ik uiteraard al lang vergeten waar ik hiervoor aan bezig was, dat heb je wanneer je op zo een Goed Idee gefocust bent.

Voor het middendeel van de Switch! verzamelde ik tweehonderd verschillende lapjes. Ze komen voor ongeveer de helft uit mijn eigen voorraad (die speciaal hiervoor een beetje werd aangevuld, want elk excuus om een lapje te kopen is een goed excuus, toch?) en de rest ruilde ik met mams. Oude lapjes, nieuwe lapjes, mooie en lelijke stoffen, alles kreeg een plaatsje in de quilt. Een bonte verzameling van allemaal verschillende kleuren en motieven, die op het eerste zicht lang niet altijd even mooi naast elkaar passen, maar dat vind ik juist wel leuk.
Het duurde niet lang voor het Goed Idee een verslaving werd. Op mijn werk, in de auto, op vakantie, aan zee,… overal werden Switch!-blokjes gemaakt. De blokjes met mooie stoffen waren leuk om te maken, maar die met de ‘lelijke’ stoffen eigenlijk nog leuker 🙂 Ik betrapte mezelf erop dat ik er telkens naar uitkeek om daarmee aan de slag te gaan!  De lezers die niet weten wat ik met ‘Lelijke Lapjes’ bedoel kan ik alleen maar aanraden om even naar mijn eigen blog te kijken waar overigens nog veel meer Switch!-foto’s te vinden zijn.

Met de bloemenrand van de quilt ging ik al even enthousiast aan de slag. Of iets té enthousiast? Want halverwege de eerste baan was er een bloem een eind teveel opzij uitgekomen! Dat was niet zo’n probleem als de ecru stof er nog achter had gezeten, maar natuurlijk had ik die al (ook heel enthousiast) weggeknipt.  Ik baalde als een stekker! Laten zitten vond ik geen optie. Waarom zou ik zoveel tijd en werk steken in een quilt waarin die bloem me altijd zou blijven storen? Nee, dan maar opnieuw!

Zo’n grote quilt is natuurlijk niet op 1-2-3 klaar, maar gelukkig onderging hij niet het lot van te veranderen in een UFO. Wel kwam er regelmatig een kleiner werkje tussendoor, maar de Switch! hield mijn aandacht stevig in zijn greep waardoor ik nu met trots kan aankondigen dat hij intussen volledig klaar is en ook al uitgebreid getest door een luid snurkend Thijsje. Die lag tijdens het doorquilten regelmatig op mijn schoot in de quilt gewikkeld zijn schoonheidsslaapje te houden. Voor hem kan het niet zacht en warm genoeg zijn en wat geknor op de achtergrond (lees: voorgrond) tijdens het quiten is wel gezellig.

Overigens dacht ik wel van een groot deel van mijn restjes af te zijn als deze quilt klaar was. Maar wees gerust beste lezers, jullie moeten nog geen hulpkonvooien met lapjes de baan op te sturen richting Ellie’s Quiltplace want die stapel is nog meer dan groot genoeg!

Maar ik zou mezelf niet zijn als ik daar niet al een idee mee had en “even een blokje van heb geprobeerd”… 😉

Groetjes,
Ellen