The Irish Circles ligt naast mij in de stoel, in een Ring. Al dagen ben ik bezig met het doorquilten.
HEERLIJK!
Overigens ben ik niet altijd even enthousiast hoor. Waar ik echt niet een dag zonder een naald, draad en een lapje kan (I can not count my day complete until needle, thread and fabric meet), lukt het mij PRIMA om zonder quiltring of standaard de week door te komen!
Zo dan is dat ook maar gezegd, maar oh wat is die Circles toch leuk! En momenteel HELEMAAL in beeld! En wordt er elke dag gequilt. En ligt de Billings, hoe leuk ze ook is, even stil.
Ik denk alleen nog maar in cirkels, en verkijk mij vol continue over de tijdsduur. Ik blijf maar denken dat ik het ‘eventjes’ kan quilten. Keer op
keer ben ik dan weer verbaasd dat ‘eventjes’ helemaal nergens in een quiltboek geschreven staat. Geduld, tijd, aandacht, die staan er wel in, maar ‘eventjes’ NERGENS.
Het middenstuk heeft mij uren, dagen gekost. En al quilten zijn er mooie herinneringen. Aan hoe we ooit aan deze quilt begonnen zijn. Hoeveel groepen er na ons wel niet gestart zijn bij Petra Prins Patchwork in Zutphen. Hoeveel Circles ik inmiddels gezien heb. Allemaal hetzelfde en allemaal anders. Verschillende stoffen, verschillende randen, wel randen met hartjes, en zonder, veel verschillende vogels in de cirkel zelf. Net zoals ikzelf ook heb gedaan. Een eigen vogel. ‘gejat’ met permissie van Willeke van Atelier Fatquarters.
En een extra vogel erin, een crow. Die zit overigens ook in het origineel. Een kraai zou je namelijk naar je geliefde brengen en is dus in deze weddingquilt helemaal op zijn plaats.
Ook hier ben ik niet bijster origineel hoor! Het is het logo van een quiltwinkel “the quilted Crow” in de VS, in de omgeving van Boston. Volg de link maar eens dan zie je het direct. En weer fladderen er herinneringen door mijn hoofd. Wat is dat quilten toch een mooie uitlaatklep. Je kunt er zoveel van jezelf in stoppen. Al quiltend komt dat allemaal weer voorbij! GEWELDIG! Op mijn blog heb ik een link geplaatst naar een amerikaanse film waarin deze crow ook een rol speelt.
 Het is een minder goede foto, overduidelijk avonds genomen. Maar het geeft hopelijk wel weer hoe groot die quilt eigenlijk is. Volgens mij iets van 2 meter 25 in het vierkant. Waarom ik dan toch blijf denken dat het zo gepiept is? Ik zou het niet weten. Die gedachte hoort waarschijnlijk gewoon bij mij. Hoe vergaat dat quilten jou eigenlijk? Altijd hoepeltjes, het leukste aan het hele patchen, geen bal aan? Ben reuze benieuwd!
En nu? Nu stap ik in de auto, naar quiltvriendin Wilma, om een avondje te quilten.
Fijne avond,
Tot bij “quilt en zo”
Juud
Remember; better finished than perfect!
